What an experience already..

Zijn we weer! Zat even te twijfelen over mijn titel: Is drie maanden niet te kort en kan ik er niet een weekje of twee aan vast plakken?

Het is weer even geleden en ik zal het proberen kort te houden.. niet echt een sterke kant, maar ik zal wel moeten. Aangezien we mega veel hebben meegemaakt en het dan een verslag wordt van tien A4, wat niemand leest. Dus ik prop er zoveel mogelijk in vandaag. Het weekend van 9 oktober is het wel waard om wat over te vertellen. We zijn met de andere meiden (met zijn 6e totaal) naar Kakamega Forest geweest, het laatste stukje regenwoud dat nog over is. Zaterdag ochtend vroeg vertrokken, twee uurtjes lekker warm en knus in de ‘matatu’ gezeten en daarna over gestapt naar een andere matatu. We moesten naar de zuidkant van het regenwoud en hebben het nog een keer goed nagevraagd. Eenmaal aangekomen wisten ze niks van onze reservering, en wat bleek.. stonden we aan de noordkant. Google voor de grap even hoe groot het woud is. Met de matatu weer terug zou echt teveel tijd kosten en aangezien we nog een wandeling gepland hadden was dat geen optie. Dan maar een taxi, wat een tegenvaller was qua kosten. We kwamen rond half 4 aan en gingen om half 5 een wandeling maken. Abraham, onze gids, nam ons mee. We liepen het bos nog niet in of we zagen de apen al zitten! Echt tof!! Net de apenheul, maar dan anders. Hele aparte bomen gezien en onwijs mooie uitzichten. Terug gekomen hadden we al erg veel zin in het diner. Wat bestond uit rijst, friet, chapati (hebben jullie al eerder voorbij zien komen toch? De soort pannenkoek), rundvlees, kip, aardappelpuree. We lustten wel wat naar een flinke wandeling, helaas bleek het eten erg tegen te vallen. Friet niet gaar, kip niet gaar. We gingen op tijd naar bed, omdat de wekker om 04:00 uur ging voor onze sunrise wandeling! We sliepen met zijn allen in een heel leuk hutje. Erg gelachen om de mosquito netten die amper om de bedden heen paste, snel slapen en daar ging m’n wekker om 04:00 uur. Rond 04:45 uur vertrokken we.. we wisten dat we ongeveer 2 uur moesten lopen. Ik vond het heerlijk, eindelijk iets actiefs! We waren er bijna, maar we moesten natuurlijk naar het hoogste punt van de berg.. dus hoppa..stijl omhoog. Best even zwaar, maar boven aan was ik dat alweer vergeten. Wat een uitzicht! (foto’s volgen nog!) We waren precies op tijd en met een ontbijtje was het echt genieten! Na een lange break gingen we weer verder. Een stukje naar beneden en daar bleek een grot te zijn, welke na 50 meter dood liep. Ik zou heel stoer wel even als eerste naar binnen gaan, maar ondanks de modder en mijn lichte kleur broek ben ik er toch rennend weer uit gegaan. Zo veel vleermuizen, zo kort langs je gezicht.. nee niks voor mij. En al helemaal niet, omdat ik in het ziekenhuis tegen die vrouw zei: ‘neuh, voor rabiës hoef ik niet ingeënt te worden’. We gingen voor de wandeling terug en zo tegen 09:00 uur kwamen we weer bij de huisjes aan. Daar lekker ontbeten en piki’s gebeld om met z’n allen terug te gaan naar Kakamega city. Mooi gezicht, met 5 piki’s achter elkaar (Loes en ik gingen gezellig samen). Was een super weekend!
De afgelopen weken zijn we steeds drukker geworden. We hebben weer interessante peertalks gehad met de meiden. Om wat meer interactie te krijgen hebben we multiplechoice vragen bedacht. Vragen die voortkwamen uit de problemen die we de week daarvoor hadden besproken. Vragen over seks, scheiden, verkrachting, kinderarbeid enzovoort. De vrouwen kunnen gesloten zijn over deze onderwerpen, maar eigenlijk is niks te gek om te vragen. Ze moesten één antwoord kiezen (A,B of C) en dat kort uitleggen. Wat we niet hadden verwacht, maar wel gehoopt, gebeurde. De vrouwen gingen af en toe met elkaar in discussie en het was echt leerzaam. We hebben ook een peertalk gehad om er achter te komen welke kennis deze vrouwen wel en niet hebben. We waren deels verbaasd, maar eigenlijk werd onze gedachten bevestigd. Vragen als; ‘kokend water dood de bacteriën’. De meeste zeiden ‘nee’. ‘Je wast je kind met koud of warm water’, waarop de vrouwen koud water invulde. Genoeg om aan te werken dus! Die week hebben we ook voor de eerste keer Afrikaans leren koken. We gaan nu minimaal één keer in de week Afrikaans leren koken. Het werd Ugali (maïspap) met vis. Gelukkig ben ik geen moeilijke eter (meer), maar vis is niet mijn favoriet. En al helemaal niet hoe het hier uit ziet.. ik heb de kop dan ook met liefde weggegeven aan één van de meiden die er heel blij mee was. De rest was wel prima, ondanks er geen smaak aan Ugali zit (meel en water..).
We zijn vorige week naar de school achter onze compound geweest. Een hele grote school met 7/8 klassen. Deze klassen zijn gevuld met ongeveer 100 leerlingen.. veel dus! Het was erg leuk om te zien en in elke klas werden we op dezelfde manier welkom gehete: ‘Hello visitors, how are you? We are fine, thank you’ riepen ze allemaal in koor. Deze week gaan we een les geven voor 2 klassen en een sport activiteit. Waarschijnlijk wordt het health education, een lesje over bijvoorbeeld ‘deworming’. Vorige week zijn we ook naar de vrouwengevangenis geweest. Dat is hier dichtbij en we hadden er veel zin in. ’s Morgens hebben we samen met Joab en Philomena (de directeur en zijn vrouw) inkopen gedaan, zodat de vrouwen konden koken. Marije en ik hebben zeep gekocht voor de vrouwen, 120 stuks zodat iedereen een stuk zeep had. Eenmaal aangekomen, zag het er niet slecht uit. Ook heb ik me geen moment onveilig gevoeld. Ze begonnen met bidden en zingen wat erg lang duurde. Op een gegeven moment werd er gebeden en begonnen een aantal vrouwen onwijs hard te huilen. Dat vond ik best een lastig moment. Deze vrouwen hadden een hoop pijn en sommige zaten er ook onschuldig. Ik was erg nieuwsgierig en na het bidden gingen sommige meiden van ons project de haren doen en wij gingen nagels lakken. Ze wilde allemaal tegelijk! Van te voren hadden we gevraagd aan Joab of we de vrouwen konden vragen wat de reden was van hun gevangenschap. Dat was geen probleem. Maar ik vond het lastig om te vragen.. toch was ik erg nieuwsgierig en na een beetje geklets over andere dingen vroeg ik het. Veel van de vrouwen die ik sprak zaten er voor diefstal, een ander vertelde dat een vriendin van haar gevallen was, in de rivier terecht was gekomen en was overleden. Zij kreeg hier de schuld van.. Even later kwam er een vrouwtje tegenover me zitten met haar baby. Ja de baby’s leven bij de moeders in de gevangenis. Ik vroeg haar hoelang ze er al zat. Acht maanden zei ze en daarna stelde ik de vraag waarvoor ze er zat. Zij had een moord gepleegd. Ik moest wel even slikken. Ik vroeg haar of ze er spijt van had, dat had ze. Maar toen ik zei ‘ je doet het dus geen tweede keer’ wist ze het niet zeker. Erg indrukwekkende dag en ik was ook echt moe ’s avonds.
Afgelopen zaterdag zijn we naar een school voor kinderen met een visuele beperking geweest. Ook weer super interessant om te zien. Sommige die blind geboren zijn, sommige die blind zijn geworden door een ongeluk en ook veel die door ziekte een visuele beperking hebben gekregen. Zaterdag avond gezellig wezen picknicken met de andere meiden. Weer naar een hele mooie zonsondergang gekeken en naar de hippo’s die af en toe boven kwamen. Zondag naar het park geweest. Wel weer met het een en ander geconfronteerd, zoals het lijmsnuiven. Zo stond er een kind achter ons met een potje lijm.. helemaal de weg kwijt.
Deze week zijn we super druk! Vandaag zijn we naar een school voor geestelijk gehandicapten geweest. Super leuke dag gehad! En Fidel, een jongen met downsyndroom, vergeet ik niet meer. Hij was wel een beetje verliefd op mij. Kwamen vanmorgen om 07:00 uur aan en tot een uurtje of twee heeft hij me niet echt met rust gelaten. Wat een schatje! Morgen naar een ander project van onze directeur en zijn vrouw, wat een kleine twee uur rijden is. Woensdag naar een school voor lichamelijk gehandicapten, donderdag naar de school achter onze compound en vrijdag naar Katolo, secondary school. Veel verschillende dingen, wij zijn helemaal enthousiast! Daarnaast zitten we ook midden in ons onderzoek. Vorige week gelukkig al een enquête/ quiz afgenomen en twee interviews. Deze week gaan we weer een hoop voorbereiden, zodat we de vrouwen lessen kunnen geven over health and childcare. En we gaan een halfuur in het tijdschema inplannen voor de moeders en hun kind. Ze hebben dan de gelegenheid om hun kinderen te wassen hier op de compound.
Vanavond waren we uitgenodigd bij de directeur en zijn vrouw om te eten. Erg gezellig gehad. Ze hebben een mooi huis. Nou zijn de contrasten hier al groot, maar zij wonen erg mooi. Super lekker gegeten en we mogen vaker langs komen! Vandaag toch erg moe, dus op tijd er in! Morgen worden we om half 9 opgehaald.. Afrikaanse tijd is dat 9 uur..

Knuffel voor jullie!
P.S.: Terugkomend op de optie voor een titel.. drie maanden is prima! Ondanks dat de tijd vliegt, ik mis jullie wel hoor!!